لیزا کاپر میگوید: در ماههای اخیر بسیار در مورد جنایت با چاقو زنجان ضامن دار نوشته شده و گفته شده است، با این حال تعداد کمی از آن از سوی خود جوانان بوده است.
در Nacro ما به طور فزاینده ای نگران این هستیم که جوانان به ویژه آنهایی که بیشتر در معرض خطر هستند.
صدای کمی در بحث داشته باشند. به همین دلیل است که ما با دانشآموزان در چهار منطقه از کشور صحبت کردیم تا نظرات و تجربیات آنها را جمعآوری کنیم که نتیجه آن گزارش Lives Not Knives ما در این هفته منتشر شد.
این گزارش نشان میدهد که همه دانشآموزانی که ناکرو با آنها کار میکند، فردی را میشناسند که قربانی جنایت چاقو بوده یا چاقو حمل کرده است، آنها معتقدند ترس دلیل اصلی حمل چاقو است و مجازاتهای سختتر و مجازاتهای زندان طولانیتر باعث میشود.
جوانان را از حمل آنها منصرف نکند. مهمتر از همه، ارزیابی آنها این است که اولویت سیاسی باید به مقابله با مسائل اساسی فقر، کمبود فرصت و آرزوی کم داده شود.
با انتشار اخباری در هفته گذشته مبنی بر افزایش شدید تعداد جرایم با چاقو و سلاح های تهاجمی توسط کودکان زیر 18 سال که از 2671 مورد در سال 2014 به 4451 مورد در سال 19-2018 افزایش یافته است، واضح است که رویکرد فعلی در حال شکست است. یک تغییر اساسی در رویکرد به سمت پیشگیری و مداخله زودهنگام و به دور از استدلال های ساده ناامیدکننده برای بازدارندگی از طریق مجازات های سخت تر مورد نیاز است.
Nacro سالانه بیش از 30000 فرد محروم را پشتیبانی می کند. این شامل کار ما در 14 مرکز آموزشی و مهارتی و از طریق حمایت آموزشی در زندان ها و واحدهای نگهداری امن است.
ما از کار خود می دانیم که هیچ سازمان یا سازمانی به تنهایی نمی تواند با جرایم چاقو مقابله کند. بسیار مهم است که ما یک رویکرد هماهنگ، محلی پاسخگو و مبتنی بر شواهد برای مقابله با آن و، همانطور که دانشجویان ما به ما گفته اند، علل اساسی آن داشته باشیم.
برای سالهای متمادی، آموزش بیشتر به عنوان شبکه ایمنی سیستم آموزشی عمل میکند و نیازهای بسیاری از جوانان آسیبپذیر و در معرض خطر را برآورده میکند.
و برای تعداد فزایندهای از جوانانی که قبل از 16 سالگی از آموزش معمولی خارج میشوند، PRUها و برنامههای جایگزین وارد عمل میشوند. هر دوی آنها بودجه کافی ندارند و نشانگرهای یک سیستم واکنشی هستند که بخشهای آن اغلب جدا از یکدیگر عمل میکنند. این به سادگی نمی تواند موفق شود